АДАСҚАННЫҢ АЛДЫ - ЖӨН, АРТЫ - СОҚПАҚ Адасқанның алды – жөн, арты – соқпақ, Оларға жөн – арамның сөзін ұқпақ. Қас маңғаз, малға бөккен кісімсініп, Әсте жоқ кеселді істен биттей қорықпақ. Бір аршопке шапаны сондай шап-шақ, Мүшесінен буынып, басады алшақ. Қас алдына жымырып келемін деп, Ақ тымақтың құлағы салтақ-салтақ. Жаздыгүні ақ бөркі бүктелмейді-ақ, Қолында бір сабау бар, о дағы аппақ. Керегеге сабауды шаншып қойып,  Бөркін іліп, қарайды жалтақ-жалтақ. Қу шалбар қулығына болған айғақ, Тізесін

АЛЛАНЫҢ ӨЗІ ДЕ РАС, СӨЗІ ДЕ РАС Алланың өзі де рас, сөзі де рас,  Рас сөз ешуақытта жалған болмас.  Көп кітап келді алладан, оның төрті  Алланы танытуға сөз айырмас. Аманту оқымаған кісі бар ма?  Уәктубиһи дегенмен ісі бар ма?  Алла өзгермес, адамзат күнде өзгерер,  Жарлық берді ол сіздерге, сөзді ұғарға. Замана, шаруа, мінез күнде өзгерді,  Оларға кез-кезімен нәби келді.  Қағида шариғаты өзгерсе де, Тағриф алла еш жерде өзгемеді. Күллі махлұқ өзгерер, алла өзгемес,  Әһлі кітап бүл сөзді бекер