Осы жұрт Ескендірді біле ме екен? Македония шаһары — оған мекен. Филипп патша баласы, ер көңідді, Мактан сүйгіш, қызғаншақ адам екен.     Филипп өлді, Ескендір патша болды, Жасы әрең жиырма бірге толды. Өз жұрты аз көрініп, көршілерге Көз алартып қарады онды-солды.     Сұмдықпен ғаскер жиып қаруланды, Жақын жерге жау болды, тұра аттаңды. Көп елді күтінбеген қырды, жойды, Ханды өлтіріп, қаласын тартып алды.     Жазасыз жақын жердің бәрін шапты, Дарияның суындай қандар ақты. ІІІапқан елдің бәрін

Бір сөзім «Мың бір түннен» оқып көрген, Өлең қып сол сөзімді айтқым келген. Болыпты ағайынды екі жігіт, Бағдатта Мұстапа мен Сапа деген.     Екеуі жетім еді әкесі өлген, Талаптан, жетімбіз деп, бос жүрмеген. Тігінші, кестеші еді кіші інісі, Мұстапа суретшілік ғылым білген.     Екеуі екі айрылмақ қамын жеген, Бір шетке кетпек болып жұрт көрмеген. Мал тапқаны бір іздеп таппақ болып, Серт қылып, бір-біріне уәде берген.   Екеуін екі жақка тағдыр бөлген Жандар емес қатерден әсте именген. Шын,

Я, алла, құрметінде достың Махмұт[1], Тілге жар бер, білінсін тура мақсұт. Арун-Рашид халифа заманында Бағдатта бір жігіт бар аты Масғұт.   Шаһардан бір күн Масғұт шықты тысқа, Барды ма кезі келіп бір жұмысқа? Бір ұры бас сап тонап жатқан жерде Кез болды бір бишара шал байғұсқа.   Шал байғұс айғайлайды аттан салып, Айырып алған жан жоқ оны барып. Кім де болса бір ерлік қылайын деп, Масғұт ұшты ұрыға оңтайланып.   Масғұтты ұры шапты қылышпенен, Тәуір-ақ жан сақтапты жұмыспенен. Есен-аман шал