ҚАНСОНАРДА БҮРКІТШІ ШЫҒАДЫ АҢҒА Қансонарда бүркітші шығады аңға,  Тастан түлкі табылар аңдығанға. Жақсы ат пен тату жолдас – бір ғанибет, Ыңғайлы ықшам киім аңшы адамға. Салаң етіп жолықса қайтқан ізі, Сағадан сымпың қағып із шалғанда. Бүркітші тау басында, қағушы ойда, Іздің бетін түзетіп аңдағанда. Томағасын тартқанда бір қырымнан, Қыран құс көзі көріп самғағанда. Төмен ұшсам түлкі өрлеп құтылар деп, Қандыкөз1 қайқаң қағып шықса аспанға, Көре тұра қалады қашқан түлкі Құтылмасын білген соң құр

ҚАЛЫҢ ЕЛІМ, ҚАЗАҒЫМ, ҚАЙРАН ЖҰРТЫМ Қалың елім, қазағым, қайран жұртым,  Ұстарасыз аузыңа түсті мұртың. Жақсы менен жаманды айырмадың, Бірі қан, бірі май боп енді екі ұртың. Бет бергенде шырайың сондай жақсы, Қайдан ғана бұзылды сартша сыртың? Ұқпайсың өз сөзіңнен басқа сөзді, Аузымен орақ орған өңкей қыртың. Өзімдікі дей алмай өз малыңды, Күндіз күлкің бұзылды, түнде – ұйқың. Көрсеқызар келеді байлауы жоқ, Бір күн тыртың етеді, бір күн – бұртың. Бас-басына би болған өңкей қиқым, Мінеки бұзған

ЖАЗ Жаздыкүн шілде болғанда, Көкорай шалғын, бәйшешек, Ұзарып өсіп толғанда; Күркіреп жатқан өзенге, Көшіп ауыл қонғанда; Шұрқырап жатқан жылқының Шалғыннан жоны қылтылдап, Ат, айғырлар, биелер Бүйірі шығып, ыңқылдап, Суда тұрып шыбындап, Құйрығымен шылпылдап, Арасында құлын-тай Айнала шауып бұлтылдап. Жоғары-төмен үйрек, қаз Ұшып тұрса сымпылдап. Қыз-келіншек үй тігер, Бұрала басып былқылдап, Ақ білегін сыбанып, Әзілдесіп сыңқылдап. Мал ішінен айналып, Көңілі жақсы жайланып, Бай да келер

ЖАЗҒЫТҰРЫ Жазғытұры қалмайды қыстың сызы,  Масатыдай құлпырар жердің жүзі. Жан-жануар, адамзат анталаса, Ата-анадай елжірер күннің көзі. Жаздың көркі енеді жыл құсымен,  Жайраңдасып жас күлер құрбысымен. Көрден жаңа тұрғандай кемпір мен шал,  Жалбаңдасар өзінің тұрғысымен. Қырдағы ел ойдағы елмен араласып,  Күлімдесіп, көрісіп, құшақтасып. Шаруа қуған жастардың мойыны босап,  Сыбырласып, сырласып, мауқын басып. Түйе боздап, қой қоздап - қора да шу,  Көбелек пен құстар да сайда ду-ду. Гүл мен

ҒЫЛЫМ ТАППАЙ МАҚТАНБА Ғылым таппай мақтанба, Орын таппай баптанба,  Құмарланып шаттанба, Ойнап босқа күлуге. Бес нәрседен қашық бол, Бес нәрсеге асық бол, Адам болам десеңіз. Тілеуің, өмірің алдыңда, Оған қайғы жесеңіз. Өсек, өтірік, мақтаншақ,  Еріншек, бекер мал шашпақ –  Бес дұшпаның, білсеңіз.  Талап, еңбек, терең ой,  Қанағат, рақым, ойлап қой – Бес асыл іс, көнсеңіз.  Жамандық көрсең нәфрәтлі,  Суытып көңіл тыйсаңыз.  Жақсылық көрсең ғибрәтлі,  Оны ойға жисаңыз. Ғалым болмай немене, 

Болыс болдым мінеки, Бар малымды шығындап. Түйеде қом, атта жал Қалмады елге тығындап. Сөйтсе-дағы елімді Ұстай алмадым мығымдап. Күштілерім сөз айтса, Бас изеймін шыбындап. Әлсіздің сөзін салғыртсып, Шала ұғамын қырындап. Сыяз бар десе жүрегім Орнықпайды суылдап. Сыртқыларға сыр бермей, Құр күлемін жымыңдап. Жай жүргенде бір күні, Атшабар келді лепілдеп: «Ояз шықты, сыяз бар», «Ылау» деп, «үй» деп дікілдеп. Сасып қалдым, күн тығыз, Жүрек кетті дүпілдеп. Тыңтуяқ күнім сүйтсе де, Қарбаңдадым

АДАСҚАННЫҢ АЛДЫ - ЖӨН, АРТЫ - СОҚПАҚ Адасқанның алды – жөн, арты – соқпақ, Оларға жөн – арамның сөзін ұқпақ. Қас маңғаз, малға бөккен кісімсініп, Әсте жоқ кеселді істен биттей қорықпақ. Бір аршопке шапаны сондай шап-шақ, Мүшесінен буынып, басады алшақ. Қас алдына жымырып келемін деп, Ақ тымақтың құлағы салтақ-салтақ. Жаздыгүні ақ бөркі бүктелмейді-ақ, Қолында бір сабау бар, о дағы аппақ. Керегеге сабауды шаншып қойып,  Бөркін іліп, қарайды жалтақ-жалтақ. Қу шалбар қулығына болған айғақ, Тізесін

АЛЛАНЫҢ ӨЗІ ДЕ РАС, СӨЗІ ДЕ РАС Алланың өзі де рас, сөзі де рас,  Рас сөз ешуақытта жалған болмас.  Көп кітап келді алладан, оның төрті  Алланы танытуға сөз айырмас. Аманту оқымаған кісі бар ма?  Уәктубиһи дегенмен ісі бар ма?  Алла өзгермес, адамзат күнде өзгерер,  Жарлық берді ол сіздерге, сөзді ұғарға. Замана, шаруа, мінез күнде өзгерді,  Оларға кез-кезімен нәби келді.  Қағида шариғаты өзгерсе де, Тағриф алла еш жерде өзгемеді. Күллі махлұқ өзгерер, алла өзгемес,  Әһлі кітап бүл сөзді бекер

АБАЙ ШЫҒАРМАЛАРЫНЫҢ ТҰҢҒЫШ ЖИНАҒЫ       Ұлы ақын өлеңдері Абайдың көзі тірісінде халық арасында жатталып, кеңінен таралып ауыз әдебиетінің жауһарына айналып үлгерді. М.Әуезовтің «қазақ ортасында Абайдың шығармаларын сүйіп, сүйсініп оқып, ұзатылар кезінде Мүрсейіт, Самарбай, Дайырбай сияқты көшірушілерге жаздырып алып, өздерінің жасау сандығына салып алып кеткен бір топ қыздарды білеміз», – деген сөздері ақын шығармаларының қолжазба түрінде де көшіріліп таралғанын айғақтайды.       Ақынның көзі

Құрметті Абай атамыз!       Сізге Шығыс Қазақстан облысы, Өскемен қаласынан 8 «А» сынып оқушысы Бегимова Венера хат жазып отыр. Біздің қала , сіз туған Семей қаласынан,алыс емес.     Мен үлкен қызығушылықпен сіздің өмірбаяныңызбен, жұмысыңызбен таныстым. Мен бұл мәлеметтерді мектепте қазақ, орыс тілі және әдебиет сабақтарынан көп білдім. Сіз өте қиын, ауыр уақытта өмір сүрдіңіз. Сіз бала кезіңізден бастап көп жаздыңыз. Сіздің шығармашылығынызды қолдамаған адамдар болды, ал сіз оған